"لوتتیا" (Lutetia) یک جرم آسمانی است که از نظر ژئولوژیکی پیچیدگی‌های بسیاری دارد و به عنوان "دایناسور" منظومه خورشیدی شناخته می‌شود.
اکنون دانشمندان آژانس فضایی اروپا (اسا) اطلاعات جمع آوری شده توسط کاوشگر "روزتا" از این سیارک را در قالب سه مقاله در مجله علمی ساینس منتشر کرده‌اند.
این کاوشگر 10 جولای 2010 ماموریت خود را با هدف مطالعه بر روی ستاره دنباله دار Churyumov-Gerasimenko آغاز کرد و قرار است در سال 2014 به این دنباله دار برسد.
اکنون دستگاه‌های این کاوشگر در طول عبور از نزدیک سیارک 21 Lutetia فعال شده‌اند تا خصوصیات فیزیکی و ترکیبات شیمیایی این جرم آسمانی را از فاصله 3 هزار و 170 کیلومتری از آن بررسی کنند.
این بررسی‌ها نشان می‌دهد که بعضی از مناطق سطح این سیارک در حدود 3.6 میلیارد سال قدمت دارند و بنابراین، این مناطق سطح "لوتتیا" هم سن اولین اجرامی هستند که در منظومه خورشیدی گردهم آمدند. درحالی که سایر مناطق این سیارک تنها بین 50 تا 80 میلیون سال قدمت دارند.
ویژگی مهم دیگر "لوتتیا" تراکم بسیار بالای آن است که برابر با 3.4 گرم در سانتیمتر مکعب است. این اطلاعات با ترکیب اندازه‌های جرم و حجم این سیارک به دست آمده است.
به دلیل این چگالی زیاد می توان این فرضیه را مطرح کرد که لوتتیا در دوره تکامل خود تحت یک فرایند گداخت داخلی قرار داشته که به سبب گرمایی رخ داده که از متلاشی شدن مواد رادیواکتیوی حاضر در ساختار آن ایجاد شده است. این پدیده حاصل جدایی یک هسته آهن، جبه و پوسته‌ای است که از سیلیکات‌های سبک ساخته شده‌اند.
دانشمندان اسا در این خصوص اعلام کردند: "این اطلاعات نشان می‌دهند که سطح لوتتیا از نظر ترکیبات، بی‌نهایت تک شکل است و ویژگی‌های پوسته نخستین خود را حفظ کرده است. این رصدها با اطلاعات مربوط به سن سیارک به ما اجازه می‌دهد که این فرضیه را مطرح کنیم که لوتتیا در واقع یک کوچک- سیاره بوده است. کوچک- سیاره‌ها اجرامی هستند که در منظومه خورشیدی نخستین شکل گرفته‌اند و از آنها سیارات امروزی به وجود آمده‌اند. در واقع، این سیارک فسیل تاریخ منظومه ما است."
همچنین این تحقیقات، حضور کانی‌های هیدراتی حاصل از تغییرات سنگ‌های بازالتی را به سبب فعل و انفعال با آب در سطح لوتتیا نشان می‌دهد.
دستگاه‌های نصب شده بر روی کاوشگر "روزتا" دمای این سیارک را بین 120- تا 28- درجه سانتیگراد ارزیابی کرده‌اند.
سطح این سیاره پوشیده از یک لایه گرد و غبار بسیار همگن بوده و ذرات آن در ابعاد بین 50 تا 100 میکرون تشکیل شده است.
این سیاره شناسان افزودند: "بسیار عجیب است که یک جرم آسمانی در ابعاد لوتتیا سطحی تا این حد همگن داشته باشد. "
